Hoxe vinme golpeada pola sorpresa da morte do escritor lugués Isidro Novo. Iso levoume a pensar en que estamos no mundo de prestado. Hai poucos días inda recibín un correo del (18 de xaneiro) con motivo de enviarlle unha palabra para a sección que el tiña na AELG de Palabras con memoria. Xa lle mandara bastantes con anterioridade e sempre me respondía axiña agradecendo as aportacións. Iso lévame a pensar que imos vellos cando pensamos que temos que gardar a memoria do que fomos, do que dixeron nosos pais (moitas veces fago por lembrar o que eles xa non poden lembrar, tristemente!). Hai uns anos convidárao a vir ao noso centro, e o alumnado lera e fixera ilustracións dos seus contos de "Carne de can". A mellor foi a de O areal dos ollomaos, feita por Marta, alumna de 4º de ESO, que logo fixo o bacharelato de artes. Lembro os seus enérxicos recitados de poemas propios, a súa vitalidade.
A última vez que o vin foi nas Xornadas de Literatura Oral en Lugo. Saudoume e vino coma sempre. Nelas interveu, como en anos anteriores, para presentar os ponentes e tamén para falar de Palabras con memoria, satisfeito porque o número recollido xa era considerable e non deixaba de medrar.
Este curso leremos en 1º de Bac. un libro del: a novela Un escuro rumor tralo silencio.
Só quería despedirme del afectuosamente e dicirlle: Isídro, amigo, que a viaxe che sexa leve!
Podedes ler a nova no seguinte facendo click aquí:
Tamén é interesante unha entrevista que lle fixeron no xornal El progreso hai xa varios anos que podedes ver aquí:
Podedes ler a nova no seguinte facendo click aquí:
Tamén é interesante unha entrevista que lle fixeron no xornal El progreso hai xa varios anos que podedes ver aquí:
No hay comentarios:
Publicar un comentario