Nadal: A historia da flor de Pascua.

Conta unha lenda mexicana que a primeira flor de Pascua apareceu grazas ás oracións duns irmáns campesiños. Como non tiñan cartos para ofrecer un agasallo á igrexa en honor a Xesús, leváronlle un ramo de herbas que puxeron a carón do pesebre no templo.
Ao pouco tempo, abrollou, como por encantamento, a primeira "Flor da Santa Noite". Apareceu como unha brillante estrela de cores vermella e verde no lugar onde eles puxeran o ramo.
A flor de Pascua foi cultivada en México polos aztecas, moito antes da chegada do cristianismo ao hemisferio occidental. Inicialmente, a planta asociouse coas relixións no século XVII, ao usala os frades franciscanos de México nas procesións do Nadal.
En 1825 foi introducida en Estados Unidos por Joel Robert Poinsett, o primeiro embaixador de Estados Unidos en México. El era un eminente botánico e sementou as plantas no seu invernadoiro en Greenville, Carolina do Sur, e logo enviou gromos aos xardíns botánicos e aos seus colegas horticultores (por iso se chama tamén poinsetia).
A flor de Pascua ten case todo o ano as follas verdes; porén, estas póñense de cor vermella brillante na época do Nadal. Moitos pensan que estas follas son os pétalos da flor, e que a verdadeira flor son os pequenos acios amarelos que ten no centro das brácteas (unha bráctea é unha simple folla disfrazada de pétalo).

A decoración foi realizada polo alumnado de relixión do centro.
A coroa de Nadal realizárona algúns alumnos de 4º de ESO.