Ao ver que anoitecía e a nena non voltaba á casa, a súa nai preocupose moito e decidiu ir buscala. Chamouna berrando:
- Maruxiña! Maruxiiiiiiña!
Ao pouco tempo, saíu do castro unha moura de longos cabelos louros adornada cunha chea de impresionantes xoias de ouro e díxolle:
- Non hai Maruxiña nin Maruxón, que está picada no meu barreñón!
Entón a nai botouse a chorar, desesperada, e a moura díxolle que se quería volvela ver, tería que traerlle o ubre dunha vaca.
A muller, moi apesarada, volver correndo á casa e foi á corte e colleu a mellor vaca que tiña e quitoulle o ubre.
Ao chegar ao castro, a moura estaba agardándoa. Ela entregoullo e, como por arte de maxia, saíu a Maruxiña dunha abertura no chan do castro, toda descolorida e con cara de terror, e correu cara a súa nai.
Imaxe extraída da Wikipedia: CC- BY- SA (Lmbuga)
Lenda recollida por: Antía Rodríguez Casanova, 4º ESO, Curso 2012-13.
No hay comentarios:
Publicar un comentario