lunes, 28 de abril de 2014

Algúns refráns sobre o mel e as abellas

Con motivo de traballarmos cun texto xornalístico de El progreso en 2º ESO, quixemos procurar frases feitas ou refráns que teñan que ver co tema do texto: os doces. Na Wikipedia atopamos sobre todo refráns sobre o mel e as abellas.

Imos trascribir aquí uns cantos:

- Polo San Miguel sabe o touciño a mel (está moi bo).
- Marzo marzán, cara de can; a mediodía enzamea a colmea e á noite morre a abella (trata sobre a variabilidade do tempo nese mes).
- Ovellas e abellas nas túas devesas e non nas alleas (sacaraslle mái proveito ao que ti tes que ao doutro).
- Máis moscas se pillan con mel ca con fel (con suavidade conséguese máis que con dureza).
- Mais moscas xunta entena de mel que ola de vinagre (co mesmo significado ca o anterior).
- Unha mala abella revolve unha colmea.
- Todos ao mel todos ao fel (hai que estar ás duras e ás maduras).
- Non está feito o mel para a boca do burro.
- Non está feito o mel pró fuciño do porco (as cousas boas son para quen sabe aprecialas).
- Auga de agosto, azafrán, mel e mosto.
- Chuvia polo agosto é mel e mosto.

Tamén podedes ler cousas interesantes sobre o mel nesta páxina.


                          Abella sobre unha planta de romeo. Imaxe extraída da Wikipedia: CC - BY - NC.  

miércoles, 23 de abril de 2014

Nadal: A historia da flor de Pascua.

Conta unha lenda mexicana que a primeira flor de Pascua apareceu grazas ás oracións duns irmáns campesiños. Como non tiñan cartos para ofrecer un agasallo á igrexa en honor a Xesús, leváronlle un ramo de herbas que puxeron a carón do pesebre no templo.
Ao pouco tempo, abrollou, como por encantamento, a primeira "Flor da Santa Noite". Apareceu como unha brillante estrela de cores vermella e verde no lugar onde eles puxeran o ramo.
A flor de Pascua foi cultivada en México polos aztecas, moito antes da chegada do cristianismo ao hemisferio occidental. Inicialmente, a planta asociouse coas relixións no século XVII, ao usala os frades franciscanos de México nas procesións do Nadal.
En 1825 foi introducida en Estados Unidos por Joel Robert Poinsett, o primeiro embaixador de Estados Unidos en México. El era un eminente botánico e sementou as plantas no seu invernadoiro en Greenville, Carolina do Sur, e logo enviou gromos aos xardíns botánicos e aos seus colegas horticultores (por iso se chama tamén poinsetia).
A flor de Pascua ten case todo o ano as follas verdes; porén, estas póñense de cor vermella brillante na época do Nadal. Moitos pensan que estas follas son os pétalos da flor, e que a verdadeira flor son os pequenos acios amarelos que ten no centro das brácteas (unha bráctea é unha simple folla disfrazada de pétalo).


A decoración foi realizada polo alumnado de relixión do centro.
A coroa de Nadal realizárona algúns alumnos de 4º de ESO.