Estamos a ter unha primavera húmida. O sol madrugou de máis na Semana Santa e agora está a vir o mal tempo, con días de chuvia e algunha que outra sarabiada, que estragan as árbores froiteiras cando as flores están a converterse en froitos. Con todo, os montes locen coas cores das queiroas, as carqueixas, as uces, os toxos en flor e renovan os verdes das follas dos bidos, ameneiros, castiñeiros ....
Anceiamos xa o bo tempo, cando as raiolas do sol fagan medrar as plantas, engrosen os froitos e melloren o noso ánimo coa súa morneza (tanta humidade non é boa para os nosos ósos cansos). Entón cultivaremos flores, admirando a beleza da natureza, axudando ao seu esplendor.
Polo momento tivemos narcisos e xacintos, fráxiles e delicados tulipáns, violáceos pensamentos, camelias rosas.... Encheuse de flores como pompóns o mundo, de flores lila o lilo. Pronto virán as mapoulas, revivirán os xeranios e as peonías, abrirán as coridas e recendentes rosas. Medrarán os liliums e as dalias, rebentarán os gladíolos, preparándose para o seu esplendor no verán.
Eles miden o tempo, mostran o efémero da vida mais tamén a beleza e a alegría que fai a natureza renovarse e volver unha e outra vez, reinventándose, reinventándonos.
Penso que somos privilexiados por vivir nun entorno cunha enorme variedade na súa flora. Sería interesante que o coñecésemos ben, que saibamos os nomes das nosas plantas, dos elementos naturais que configuran o noso medio. Por iso vou poñer algunhas fotos e algún léxico relativo a este campo semántico.
Son fotos das miñas mapoulas e da flor do mundo.
Peonía. Foto extraída da Wikipedia: CC - BY - SA (663highland)
Uz. Imaxe extraída da Wikipedia: CC - BY - SA (Esculapio)
Carqueixa. Imaxe extraída da Wikipedia: CC - BY - SA (Xemenendura)
